Alüminyum, Dünya kabuğundaki en yaygın metalik elementlerden biridir. Ancak, bu metalin keşfi ve ticari kullanımı oldukça geç bir döneme denk gelmiştir. Alüminyumun modern sanayideki serüveni, onun nadirliği ve üretim zorluklarıyla şekillenmiştir.
Antik dönemlerde alüminyum, Roma İmparatorluğu'nda keşfedilmiş olmasına rağmen, boksit cevherinden alüminyumun ekstraksiyonu ve işlenmesi maliyetli ve zaman alıcı bir süreçti. Bu durum, alüminyumun nadir bulunmasını ve değerini artırdı. Roma İmparatoru Tiberius döneminde bile, alüminyumun değeri altın ve gümüşle yarışacak kadar önemli görülmüş; imparator, yeni metalin değerini azaltabileceği endişesiyle alüminyumun yaygın kullanımını engellemek için tedbirler almıştır.
19. yüzyıla gelindiğinde, alüminyum hala son derece nadir bulunan ve değerli bir metal olarak kabul ediliyordu. Boksit cevherinden alüminyumun çıkarılması ise büyük ölçüde iş gücü yoğun ve maliyetli bir süreçti. 1800'lerin sonlarına doğru, ABD ve Avrupa'da alüminyumun ekstraksiyonu için yeni ve daha verimli yöntemler geliştirilmiştir. Bu süreçlerin gelişmesi, alüminyumun daha geniş kullanım alanlarına girmesini sağlamış ve metalin piyasada yaygın olarak bulunmasını mümkün kılmıştır.
Alüminyumun değeri, 1886 yılında ABD ve Fransa'da geliştirilen elektroliz yöntemi ile büyük ölçüde düşmüştür. Bu yeni yöntem, boksit cevherinden alüminyumun ekonomik olarak izole edilmesine olanak tanımış ve metalin üretim maliyetlerini önemli ölçüde düşürmüştür. Bu gelişme, alüminyumun ticari ve endüstriyel kullanımını yaygınlaştırmış; özellikle ambalaj sektöründe, gıda paketleme ürünlerinden yapı malzemelerine kadar geniş bir yelpazede kullanılmasını sağlamıştır.
