Sosyal refah, bir ülkenin genel yaşam kalitesini, bireylerin ekonomik güvenliğini, sağlık hizmetlerine ulaşımını, eğitim imkanlarını ve eşitlik anlayışını içine alan çatı bir kavramdır. İktisadi büyüme genellikle GSYİH ile ölçülse de sosyal refah daha geniş bir bakış açısı gerektirir. Çünkü bir toplumun sadece ekonomik büyüklüğü değil, aynı zamanda bireylerin bu büyüklükten nasıl yararlandığı da büyük önem taşır. Sosyal refah, sadece zenginliğin artışıyla ilgili değil, aynı zamanda toplumdaki eşitsizliğin, yoksulluğun, işsizlik oranlarının ve gelir dağılımının adaletli bir şekilde düzenlenmesini de kapsar.
Bir toplumun refah düzeyini yükseltmek, sadece ekonomik kalkınmayı sağlamakla değil, aynı zamanda sağlık, eğitim, barınma, sosyal güvenlik gibi temel hizmetlere erişimin de yaygınlaştırılmasıyla mümkün olur. Bu bağlamda, hükümetlerin uyguladığı sosyal politikalar büyük bir rol üstlenir. Eğitimde fırsat eşitliği, sağlık hizmetlerinde herkese erişim, iş güvencesi ve düşük gelirli bireyler için yapılan yardımlar, sosyal refahın temel yapı taşlarıdır.
Sosyal refah, yalnızca bireylerin yaşam standartlarını iyileştirmekle kalmaz, aynı zamanda toplumsal huzuru ve istikrarı da sağlar. Sosyal eşitsizliklerin azaltılması, bireylerin toplumlarına olan güvenini artırır ve sosyal uyumu kuvvetlendirir. Aynı zamanda ekonomik kalkınmanın sürdürülebilir olması için sosyal refahın önemli bir etken olduğu da unutulmamalıdır. İnsanların yaşam kalitesi arttıkça bu olumlu tablonun üretime dolayısıyla da ekonomik büyümeye yansıyacağı kabul edilir.
Sosyal refah, sadece ekonomik göstergelerle ölçülemeyecek kadar geniş ve derin bir kavramdır. Bu nedenle de ekonomik büyüne ile aynı şey olarak kabul edilmemelidir. Çünkü bir ülkenin refah düzeyi, ekonomik büyüklüğünden çok, bu büyüklüğün halkın tüm kesimleri tarafından nasıl paylaşıldığı ve bireylerin yaşam kalitesinin nasıl yükseltildiği ile doğru orantılıdır.
