Antik Mısırlılar, ciltlerini korumak için vücutlarını yağlarla kaplamışlardır. Yunanlılar ve Romalılar da benzer şekillerde yağlar ve bazı bitkisel karışımlar kullanmışlardır. Bunlar, güneşe maruz kalan cildi nemlendirme ve koruma amacıyla kullanılan doğal maddelerdi.
Ayrıca, şemsiyeler ve şapka gibi aksesuarlar da güneşin zararlı etkilerinden korunmak için kullanılmıştır.
Bazı toplumlarda ise, güneşin en yoğun olduğu saatlerde dışarı çıkmamak veya gölgeli alanlarda vakit geçirmek gibi yöntemlerle güneşten korunma sağlanmıştır. Özellikle orta çağ Avrupa'sında, zenginler açık havada vakit geçirirken, çalışan sınıfın üyeleri güneşten korunmak için çalışma saatlerini ayarlamışlardır.
Bu yöntemler tarih boyunca kullanılmış olsa da, güneş kremi olarak bildiğimiz modern ürünlerin gelişimiyle güneşten korunma alanında büyük bir ilerleme kaydedilmiştir.
Güneş Kremi Nasıl İcat Edildi?
Güneş kremi, ilk olarak 1928'de ABD'de belgelenmiş olsa da, güneş kremi endüstrisinin gerçek başarısı, 1938'de İsviçre Alpleri'nde yaşanan bir olayla şekillendi. İsviçreli kimyager Franz Greiter, dağ tırmanışı sırasında güneşin şiddetli yanığına maruz kaldı.
Bu deneyimden ilham alan Greiter, geliştirdiği ilk koruyucu formülü "gletscher crème" (buzul kremi) olarak adlandırdı ve bu kreme o dağın adını verdi: Piz Buin.
1940'ların başlarından itibaren, şirketlerin güneş kremi endüstrisindeki katkıları arttı. Bazı şirketler petrol jölesi ve hindistan cevizi yağı gibi maddeleri karıştırarak güneş kremi formüllerini geliştirdiler.
Bu gelişmelerle birlikte, güneş kremi endüstrisi hızla büyüdü ve çeşitli ürünler sunmaya başladı, cilt tipine ve ihtiyaca özel formüller geliştirilmiştir. Bu sayede, güneş kremi kullanımı cilt sağlığını korumanın önemli bir parçası haline gelmiştir.
