Higgs bozonu, Peter Higgs ve diğer teorisyenler tarafından 1960'lı yıllarda öne sürülen bir teoriye dayanmaktadır. Higgs bozonu ve alanı, madde parçacıklarının kütlesini nasıl kazandıklarını açıklamak için ortaya atılan Higgs mekanizması ile ilgilidir. Bu mekanizma, evrenin erken anlarında parçacıkların hızla hareket ettiği ve bu nedenle kütlesiz oldukları bir dönemde, Higgs alanının etkileşimi sonucu parçacıklara kütle kazandırdığını öne sürer.
Higgs bozonu, 2012 yılında Avrupa Nükleer Araştırma Merkezi (CERN) bünyesindeki Büyük Hadron Çarpıştırıcısı'nda (LHC) yapılan deneylerde keşfedildi. Bu keşif, teorik fizikçilerin yıllardır üzerinde çalıştığı ve standart modelin eksik parçalarından birini tamamladığı bir anlam taşıdı. Higgs bozonunun keşfi, LHC'deki ATLAS ve CMS deneyleri tarafından ortaklaşa gerçekleştirildi.
Higgs bozonu, diğer parçacıklarla etkileşime girerek onlara kütle kazandırmak için Higgs alanı ile etkileşime geçer. Bu etkileşim, standart modelin temel parçacıklarının kütle özelliklerini anlamamıza yardımcı olur. Higgs bozonunun keşfi, fizikçilere standart modelin ötesindeki fiziksel fenomenlere ulaşma ve anlama konusunda yeni bir pencere açmıştır.
Higgs bozonu ve Higgs mekanizması, günümüzde kuantum alan teorisi ve parçacık fiziği alanındaki temel konular arasında yer almaktadır.
