Bu kanun, Newton'un "Principia Mathematica" adlı eserinde 1687 yılında yayımlanmıştır.
Newton'un Evrensel Kütle Çekim Kanunu üç temel prensibi içerir:
Her nesne diğer her nesneyi çeker: İki nesne arasındaki kütle çekimi, bu nesnelerin kütlesine ve aralarındaki mesafeye bağlıdır. Kütleleri büyük olan nesneler birbirini daha güçlü çeker, aralarındaki mesafe arttıkça çekim kuvveti azalır.
Çekim kuvveti doğrusal olarak artar: Kütle çekimi, nesnelerin kütleleri arasındaki orantı ile doğru orantılıdır. Yani, bir nesnenin kütlesi arttıkça çekim kuvveti de artar.
Çekim kuvveti ters kare orantılıdır: İki nesne arasındaki çekim kuvveti, bu nesneler arasındaki mesafenin karesiyle ters orantılıdır. Yani, nesneler birbirine ne kadar yakınsa çekim kuvveti o kadar güçlüdür.
Kanun, evrende gözlemlenen çeşitli hareketleri ve gezegenlerin yörüngelerini açıklamada büyük başarı elde etmiştir. Bu kanun, klasik mekanik ve yerçekimi alanındaki temel taşlardan biridir ve modern fizikte halen geniş bir kullanıma sahiptir.
