"Sicim" adı, klasik yaklaşımda "sıfır boyutlu noktalar" şeklinde tarif edilen atomaltı parçacıkların, aslında "bir boyutlu ve ipliksi varlıklar" olabileceği varsayımına dayanır.
Sicim kuramı, belirli bir biçimde titreşen ipliksilerin, kütle ve yük gibi özelliklere sahip parçacıklar gibi davranabileceğini söyler. Örneğin, bir elektronun, bir boyutlu bir iplik olduğu ve farklı titreşim biçimlerinin farklı parçacıkları temsil ettiği düşünülmektedir.
Sicim teorisi, kuantum mekaniği ve genel görelilik kuramının her ikisinin de eksikliklerini gidermeyi amaçlar. Kuantum mekaniği, atomaltı parçacıkların davranışını tanımlamak için oldukça başarılı bir teoridir, ancak kütle çekim gibi uzun mesafeli etkileşimleri açıklamakta zorlanır. Genel görelilik kuramı ise kütle çekimini açıklamakta oldukça başarılıdır, ancak kuantum mekaniği ile uyumlu değildir.
Sicim teorisi, henüz tam olarak kanıtlanmamış bir teoridir, ancak bilim camiasında önemli bir ilgi görmektedir. Sicim teorisinin doğru olduğu kanıtlanırsa, evren hakkındaki anlayışımızı kökten değiştirebilecek bir teori olabilir.
Sicim teorisinin bazı potansiyel faydaları şunlardır:
Evrenin kökeni ve yapısı hakkında yeni bilgiler sağlayabilir.
Kütle çekimi ve diğer temel etkileşimleri birleştirebilir.
Standart Model'in açıklayamadığı bazı fenomenleri açıklayabilir.
