Süperiletkenlik, maddelerin belirli bir kritik sıcaklığın altına soğutulduğunda gösterdikleri özel bir elektriksel davranıştır. Bu özellikler, süperiletken adı verilen maddelerde, elektrik akımının direnç göstermeden geçebilmesi ve manyetik alanların içlerine nüfuz edememesi olarak ortaya çıkar.
Süperiletkenlerin ortaya çıkması için belirli bir kritik sıcaklığa ihtiyaç vardır.Bu kritik sıcaklık, farklı süperiletken maddeler için değişkenlik gösterir. Sıcaklık, Tc'nin üzerinde olduğunda süperiletkenlik kaybolur ve maddenin elektriksel direnci normale döner. Süperiletkenler, kritik sıcaklığın altında elektrik akımını direnç göstermeden taşırlar. Bu özellik, maddelerin kuantum mekaniği prensiplerine göre davrandığını ve elektronların süperakım meydana getirdiğini gösterir.
Süperiletkenler manyetik alanı içlerine almazlar ve manyetik alan çizgilerini iterler. Bu etki, süperiletkenlik durumunun belirgin bir göstergesidir ve Meissner etkisi olarak isimlendirilir.
1986'da keşfedilen bazı seramik malzemeler, yüksek sıcaklıklarda (90 Kelvin üzerinde) süperiletkenlik gösterir. Bu, daha önce bilinen süperiletkenlerden (BCS teorisi ile açıklananlar) farklıdır çünkü normal sıcaklık koşullarına daha yakın bir aralıkta süperiletkenlik gösterirler. Bu tür yüksek sıcaklık süperiletkenleri, uygulamalar için daha pratik olabilir çünkü daha kolay erişilebilen soğutucularla çalışılabilir.
Süperiletkenlik, maddenin elektriksel ve manyetik özelliklerinin anlaşılması açısından önemli bir bilimsel fenomendir ve birçok uygulama alanında kullanılmaktadır. Özellikle elektrik enerjisi iletiminde ve manyetik alan uygulamalarında süperiletken malzemelerin kullanımı, gelecekteki teknolojik gelişmelerin şekillenmesinde belirleyici olacaktır.
