Tarçın, Cinnamomum cinsine ait çeşitli ağaç türlerinin iç kabuklarından elde edilen bir baharattır. Mutfağın vazgeçilmezi olan bu baharat, tatlı ve tuzlu yemeklerde, kahvaltılık gevreklerde, atıştırmalıklarda, çaylarda ve geleneksel yemeklerde aromatik bir tat katmak için kullanılır. Çoğunlukla toz tarçın olarak bilinse de çubuk tarçın veya kabuk tarçın olarak da kullanılabilir.
Çubuk tarçın, bitki çayları ve tatlı şuruplarının yapımında pratik bir seçenektir. Tarçının karakteristik aroması, ana bileşeni olan ve "tarçın yağı" olarak bilinen sinnamaldehitten gelir.
Çubuk tarçın, birkaç farklı ağaç türünün baharat olarak kullanılan iç kabuğunun genel adıdır. Bu ağaçlar, Lauraceae ailesine ait Cinnamomum cinsindendir. Değerli bir baharat olan tarçın, çeşitli yöntemlerle elde edilerek farklı çeşitlere ayrılır. En yaygın kullanılan türler Çin ve Seylan tarçınıdır.
Çin tarçını, bitkinin odunsu kısmından yapılırken, Seylan tarçını odunsu kısmı çıkarılarak elde edilir. "Gerçek tarçın" olarak kabul edilen Cinnamomum verum, uluslararası ticarette genellikle Cassia adıyla bilinen farklı bir tarçın türü olarak da satılır.
Tarçın, antik çağlardan beri bilinen ve değer verilen bir baharattır. Krallara ve tanrılara layık bir hediye olarak kabul edilen tarçının, Apollon tapınağında kalıntılarına rastlanmıştır.
Eski Mısır'da mumyaları korumak için kullanıldığı bilinir. Hindistan, Sri Lanka, Bangladeş ve Myanmar gibi ülkeler tarçının doğal yetişme alanlarıdır.
Tarçın Kelimesinin Anlamı Nedir?
Türkçe'de "tarçın", "Çin ağacı" anlamına gelir ve Güney Asya kökenli bir ağacın kabuğundan elde edilen baharatı tanımlar. Farsça dār-i çīnī دار چينى ifadesinden türemiştir ve Orta Farsça dār-i çēnīk deyiminden evrilmiştir. "Tarçın" kelimesi, tarihte ilk kez Codex Cumanicus (1300-1680) adlı eserde geçmiştir. Türkçe'de bu kelime, içinde kokulu bir yağ bulunması nedeniyle baharat olarak kullanılan kabuğu ifade eder.
