Bencillik, başkalarının istek ve ihtiyaçlarını göz ardı ederek sadece kendi çıkarlarını önemseyen ve buna göre hareket eden bir tutum olarak tanımlanabilir.
Bencil bireyler sürekli olarak kendi menfaatlerini ön planda tutar ve bu doğrultuda hareket ederler. Bu kişiler, kendi çıkarlarını başkalarınınkinden üstün ve önemli görürler.
Bencil kişiler hodbin, hodkâm ve egoist olarak adlandırılır. Günlük dilde yaygın olarak kullanılan egoist terimi, psikanalizde ruhsal yapının bir parçası olarak tanımlanan ego (benlik) kavramı ile karıştırılmamalıdır.
Kendi istek ve gereksinimlerine önem vermek ile bencillik aynı şey değildir. Kendi istek ve gereksinimlerinin farkında olmak ve bunları karşılamak için çaba göstermek, sağlıklı insan davranışlarının bir parçasıdır. Ancak, bu çaba başkalarının istek ve ihtiyaçlarını da göz önünde bulundurmayı ve adil davranmayı gerektirir. İnsan ilişkilerinde sürekli bir "alma" ve "verme" dengesi vardır ve sağlıklı bir kendini düşünme, bu dengeyi korumayı içerir. Bencillikte ise, başkalarının istek ve gereksinimlerini göz ardı etme eğilimi vardır.
Bencillik Ruhsal Bir Hastalık mı?
Bencillik doğrudan bir ruhsal bozukluk olarak düşünülmemeli, bir kişilik özelliği olarak değerlendirilmelidir. Bu davranış biçimi, özellikle narsistik ve antisosyal (sosyopat, psikopat) kişilik bozukluklarının önemli belirtilerinden biridir.
Ben Merkezcilik ve Bencillik Arasındaki Fark
Ben merkezcilik ve bencillik, benzer kavramlar olmalarına rağmen aynı şey değildir. Ben merkezci kişiler, çevrelerindeki insanları adeta bir figüran gibi görürler ve sanki dünya onların etrafında dönüyormuş gibi davranırlar. Diğer insanların önemi yokmuş gibi davranmak, ben merkezci bir tutumdur. Ancak bencillik, diğer insanların istek ve gereksinimlerini bilerek, kendi çıkarlarını hepsinin üstünde tutmak anlamına gelir.
