Uzmanlara göre, hızla büyüyen nüfus, tarım alanlarının sınırlı olması ve iklim değişikliğinin etkileriyle birleştiğinde ciddi bir gıda güvenliği sorununu beraberinde getiriyor. Tarım sektöründeki verimlilik artışları, gıda üretimini karşılamak için yeterli olmayabilir ve bu da temel gıda maddelerinde fiyat artışlarına ve kıtlıklara yol açabilir.
Dünya genelinde gıda kaynaklarına daha sürdürülebilir bir şekilde nasıl ulaşılacağı konusundaki tartışmalar, krizin çözümü için önemli bir odak noktası haline geliyor. Toplumlar arası eşitsizlik, tarım politikaları, ve çevresel faktörler bu dengeyi sağlamak adına ele alınması gereken diğer önemli konular arasında yer alıyor.
Nüfus patlaması ve gıda krizi arasındaki bu kritik dengeyi bulmak, küresel düzeydeki liderlerin ve uzmanların ortak çabalarını gerektiriyor. Aksi takdirde, gelecek yıllarda gıda güvenliği konusundaki sorunlar daha da büyüyerek toplumları etkilemeye devam edebilir.
Gelişmekte olan ülkelerde her sene ortalama olarak 476.000 hektar ekilebilir tarım arazisi yerleşim alanına dönüştürülerek şehir kullanımına sunulmaktadır. Kirliliğin büyük kısmı kentleşmeden çok iktisadi büyüme ve sanayileşmeden kaynaklanyor. Ancak, kentleşme bu atıkları bir bölgede toplayarak yerel ekosistemin bu atıkları asimile etme kabiliyetini azaltır. Özetle kentleşmenin bizzat kendisi doğal bitki örtüsünün yok edilmesi, hava ve su akımlarını yavaşlatması toprağın filtre kapasitesini azaltması ve sera etkisi oluşturması sonucunda ekolojik sistemin asimile etme kapasitesini de azaltmış oluyor.
Hızlı nüfus artışı, iklim değişikliği ile birlikte hareket ederek su, yakıt ve toprak verimliliği gibi temel doğal kaynakları tüketmektedir. Hızlı nüfus artışı, talepte önemli bir artışa ve çevresel değişkenlik ve iklim değişikliği nedeniyle tehlikeye giren ve azalan doğal kaynakların genellikle kötü yönetilmesine neden olabilir. Nüfus artışı, insanların iklim değişikliğine karşı kırılganlığını çeşitli şekillerde artırır ve insanları çevresel açıdan marjinal veya daha riskli bölgelere göç etmeye zorlayabilir.
Geçmişte nüfus artışı ile sera gazları arasında bir ilişki olmadığını kabul etmekle birlikte, gelecekte bu iki dinamik arasındaki ilişki daha kritik hale gelmektedir. Gelecekte nüfus dinamikleri ile iklim değişikliği arasındaki bağlantıların niteliğini ve kapsamını belirleyecek olan, ülkelerdeki kalkınma ve tüketici davranışı modelidir. Bu durum, gelecekteki daha büyük dünya nüfuslarının iklim açısından sürdürülebilir emisyonlara ulaşma konusunda daha küçük olanlardan daha büyük zorluklarla karşılaşacağı ve dünya sistemi üzerindeki toplam insan etkisinin nüfusla birlikte ölçeklendiği görüşünü ortadan kaldırmamaktadır.
İklim Değişikliği Paneli Verilerin Artacağını Söylüyor
İnsanların endüstriyel faaliyetlerinin, 450'si atmosferde kalan yaklaşık 900 milyar ton karbondioksit olmak üzere büyük miktarlarda sera gazı saldığı konusunda genel bir mutabakat bulunmaktadır. Karbondioksit emisyonunun yaklaşık yüzde 80'i sanayileşmeden, geri kalanı ise ormansızlaşma gibi arazi kullanımından kaynaklanmaktadır. Sanayi devriminin başlangıcından bu yana fosil yakıtların yakılmasının, yirminci yüzyıl boyunca küresel sıcaklıklarda 0.758°C'lik bir artışa ve deniz seviyesinde 22 cm'lik bir yükselmeye neden olduğuna dair güçlü kanıtlar bulunmaktadır. Yirmi birinci yüzyılda, dünyanın ortalama yüzey sıcaklığındaki artışların, sanayi öncesi ortalama sıcaklığın 28°C üzerindeki gerçekçi hedef eşiğini aşması muhtemeldir. Hükümetler arası İklim Değişikliği Paneli, 2100 yılına kadar küresel sıcaklıkların 1,1 - 6.48°C ve deniz seviyesinin 28 - 79 cm artabileceğini tahmin etmektedir. Buna ek olarak, hava modelleri daha az tahmin edilebilir hale gelecek ve fırtınalar, seller, sıcak hava dalgaları ve kuraklıklar gibi aşırı iklim olayları artan sıklık ve şiddette meydana gelecektir.
