Konuşurken sesimizi iki şekilde duyarız: Hava yoluyla ve kemik yoluyla. Hava yoluyla, çevremizdeki sesler gibi, ses dalgalarını hava aracılığıyla kulaklarımıza iletir. Ancak kemik yoluyla, ses titreşimleri kafatası ve çene kemikleri üzerinden doğrudan iç kulağa iletilir. Bu, sesin daha dolgun ve genellikle daha düşük bir perdede duyulmasını sağlar.
Ancak sesimizi kaydettiğimizde, kemik yoluyla iletilen bileşen yoktur. Sadece hava yoluyla iletildiği için, sesimiz genellikle beklenenden daha yüksek ve kulaklarımız için yabancı bir şekilde duyulur. Bu farklılık, kişinin kaydedilmiş sesinden hoşlanmamasına veya rahatsız olmasına neden olabilir.
Bu fenomenin, hafiften derin psikolojik etkilere kadar çeşitli etkileri olabilir. İçsel algımızla uyuşmayan dışsal bir versiyonla yüzleşmek, kişisel ve sosyal etkileşimlerimizi etkileyebilir.
Ancak bu rahatsızlığı aşmak mümkündür. Sesine güvenen profesyoneller genellikle kaydedilmiş seslerine alışmak için eğitim alırlar. Bu, bilişsel uyumsuzluğu en aza indirmeye yardımcı olabilir.
Dolayısıyla, kayıtlı sesimizin farklılıklarının temelini anlamak, bu rahatsızlığı hafifletebilir ve kabullenmeyi kolaylaştırabilir. İçsel ve dışsal ses algısı arasındaki farkın doğal temelini anlamak, kişinin kendisiyle ilgili algılarını geliştirmesine yardımcı olabilir.
