Elektrik iletkenliği, geleneksel elektrik iletkenleri ve iyonik iletkenler olarak iki ana kategoriye ayrılır. Geleneksel elektrik iletkenleri, örneğin bakır ve gümüş teller, elektrik akımını serbest hareket eden elektronlar aracılığıyla iletirken, iyonik iletkenler, serbest hareket eden iyonlar aracılığıyla elektrik sağlar. Meyve ve sebzeler, içerdikleri elektrolitler sayesinde iyonik iletkenlerdir.
İyonik Çözeltiler ve Elektrolitler
İyonik bir iletken, pozitif ve negatif yüklü iyonlar içerir ve bu iyonlar bir voltajla temas ettiğinde serbestçe hareket eder. Örneğin, sofra tuzu suda çözüldüğünde, sodyum ve klorür (Na+ ve Cl-) iyonları oluşur. Bu tür iyonik çözeltilere elektrolit denir ve bu çözeltiler canlı organizmalarda da bulunur. Bu nedenle, herhangi bir meyve veya sebze iyonik bir iletken olabilir, ancak bazıları bu iletkenliği diğerlerinden daha iyi sağlar. Tuzlu su veya filtrelenmemiş musluk suyu, filtrelenmiş tatlı sudan daha iyi iyonik iletkenlerdir.
En İyi İletken Meyve ve Sebzeler
En iyi yiyecek pili, potasyum veya sodyum gibi yüksek düzeyde süperiletken iyonlara ve uygun iç yapıya sahip herhangi bir meyve veya sebzedir. Homojen yapılara sahip patatesler ve yüksek düzeyde sodyum ve asitliğe sahip turşular, bu tür yiyeceklere iyi örneklerdir. Ekstra bir elektriksel "güç" için patates pili deneyini kurmadan önce patatesin tuzlu suya batırılması önerilmektedir.
Meyve ve Sebzelerin İç Yapısı
İç yapısı homojen olmayan meyve ve sebzeler, elektrik iletme konusunda daha az başarılıdır. Örneğin, domateslerin düzensiz, dağınık iç kısımları ve sızdırma eğilimleri, yüksek potasyum içeriğine sahip portakallar bile işe yaramayabilir çünkü meyvenin eti iç bölmelere ayrılmıştır ve bu bölmeler akımı engelleyen bariyerler oluşturur.
Meyve ve Metal: Pillerin Çalışma Prensibi
Bazı meyve ve sebzeler süperiletken iyonlarla dolu olabilir, ancak bu yiyecekleri pillere dönüştürmek için birkaç malzemeye daha ihtiyaç vardır. Pilin voltajı, bakır ve çinko gibi iki farklı metalden yapılmış elektrotlardan gelir. Bakır bir peni ve galvanizli bir çivi kullanarak kolayca bir patates veya turşu pili yapılabilir. Meyve veya sebze kendi başına iletken olamaz; iyonları harekete geçirecek bir şeye ihtiyaç duyar. İki farklı metal yerleştirilip bunlar tel ile birbirine bağlandığında, bir elektrik devresi oluşur. Bu malzeme elektrolitlerle temas ettirildiğinde, pil reaksiyonu voltaj üretmeye başlar. İki metal arasındaki elektriksel potansiyel enerji farkından dolayı, pozitif ve negatif iyonlar serbestçe hareket etmeye başlar.
Meyve ve Sebze Pillerinin Sınırları
Bir patates pili yalnızca yaklaşık 1,2 volt enerji üretebilir. Bir telefon veya tablet gibi bir cihazı şarj etmek için yeterli akım yaratmak amacıyla birçok patates pilinin paralel olarak bağlanması gerekmektedir. Bu tür pillerin üretebileceği voltaj sınırlıdır ve genellikle düşük güçlü uygulamalar için yeterlidir. Yine de, bu tür deneyler, elektrik iletkenliği ve iyonik çözeltiler hakkında değerli bilgiler sunar ve bilim fuarlarında popüler olmaya devam eder.
