Osmanlı’nın askerleri, yalnızca silah kullanma becerileriyle değil, aynı zamanda silahsız savunma ve saldırı teknikleriyle de dikkat çekerlerdi. Bu tekniklerden biri de tarihe ‘Osmanlı Tokadı’ olarak geçen güçlü ve etkili bir vuruş yöntemiydi.
Osmanlı Tokadı, elin her iki yanıyla uygulanabilen, düşmanı sersemletmek amacıyla kullanılan bir vuruş tekniğinin adıdır. El ve kolun omuzdan hızlı ve açısız bir şekilde hedeflenen noktaya sertçe temas etmesi şeklinde tanımlanabilir. Genellikle yanaklara ve ense kısmına doğru uygulanırdı. Bu vuruşun şiddeti ve isabet ettiği noktaya bağlı olarak etkisi değişebilirdi. Bu teknik, Osmanlı Ordusu'nun savaş meydanlarında da kullandığı bir teknik olarak dikkat çekmiştir.
Özellikle ordunun en ön saflarına geçen azab askerleri namı diğer ‘deliler’, meydan savaşlarında düşmanın seçkin birliklerini yorma görevini üstlenirdi. Hafif silahların kısa sürede kullanılamaz duruma gelmesi durumunda düşman askerleri Osmanlı tokadının tadına bakardı.
