1990 yılından bu güne saat tamirciliği yapan Özdemir;“Bizim dükkan 1975’ten beri var. Baba mesleği yani. Çocukluğumdan beri dükkana gelip gidiyordum ama 1990 yılından bu yana bu işi yapıyorum. Neredeyse 35 sene oluyor. Önceden babamın yanına gider gelirdim, yardımcı olurdum" dedi.
Özdemir, babasının mesleği öğrenmesini şöyle anlatıyor; "Babam 1967-1968’de Sivas’tan Ankara’ya gelmiş. Köy çocuğu tabii. Ankara’da kimsesi yok. Annem köyde yalnız. Babam burada inşaatlarda çalışmış, pazarcılık yapmış, seyyar satıcılık yapmış bizim bu mesleğin erbabları Yahudiler ve Ermeniler aslında. Babam saat tamirciliğini Ermeni bir ustadan öğrenmiş. Babam o zamanlar 25 yaşında. İki ay babamı yanında çalıştırmış. Babam işi öğrendikten sonra seyyar satıcılık yapmaya başlamış. Bir taraftan da çakmak tamir ediyor. Eskiden çok kaliteli çakmaklar olurdu. Babam onları tamir ederdi. İyi de para kazanırdı. Çakmak tamiri zamanla öldü tabii ki".
Unutulmaya yüz tutan mesleklerden birini icra ettiğini vurgulayan Özdemir; "Bir terzilik, berberlik, saatçilik, anahtarcılık bunların da devam etmesi lazım. İsterseniz sanayide lastikçi olun mesela İngilizce bilmeniz şart. Her okul bitiren mühendis olmak istiyor. Okulda öğrendiklerini böyle mesleklerde kullanmak istemiyorlar. Herkes mühendis, doktor olursa bu meslekleri kim devam ettirecek" şeklinde konuştu.
