SİBEL BAY
ABD'nin dört bir yanındaki süt kartonlarının üzerinde kalın siyah "KAYIP" başlığı altında binlerce çocuğun yüzünün görünmesi çok uzun zaman önce değildi. Kayıp süt kartonu çocuklar kampanyasının geniş kitlelere ulaşmasına rağmen birçoğunun akıbeti bugüne kadar bilinmiyor.
Altı yaşındaki New Yorklu Etan Patz, 1979'da ortadan kaybolmasının ardından süt kartonlarının üzerine resmi yapıştırılan ilk çocuklardan biriydi ve onun davası neredeyse kırk yıl boyunca çözülmeden kaldı. 2017'de jüri, Etan Patz'ın ortadan kaybolmasından sorumlu olduğuna inanılan adamı suçlu buldu ve kayıp süt kartonu çocuklar programının başlatılmasına yardımcı olan davayı kapattı.
Etan Patz, kaybolduğu gün, siyah şapkasını ve çizgili spor ayakkabılarını giymişti. En sevdiği oyuncak arabasını yanına alarak, soda almak için evinin yakınlarındaki markete doğru gitti. İlk kez annesi Julie Patz'ı iki blok ötedeki otobüs durağına kadar tek başına yürümesine izin vermesi konusunda başarılı bir şekilde ikna etmişti. Ancak anne Patz’ın o anın oğlunu son görüşü olacağından haberi yoktu.
New York Polis Departmanı kayıp çocuğu aramak için tazılar ve helikopterlerle 100 polis memuru gönderdi. Mahalle mahalle, kapı kapı dolaşarak oda oda arama yaptılar.
Etan'ın babası Stanley profesyonel bir fotoğrafçıydı ve Etan'ın fotoğrafları Manhattan Bölge Savcılığı'ndan Times Meydanı'na kadar her yerde sergileniyordu. Etan Patz'ın fotoğrafları televizyonlara kadar ulaştı, telefon anketlerine yapıştırıldı ve en sonunda her eyalette bulunan süt kartonlarının üzerine basıldı.
Süt Kartonundaki Kayıp Çocuklar Ülkenin Dikkatini Çekti
Etan Patz'ın ortadan kaybolması, kayıp çocukların yüzlerinin süt kartonlarına yapıştırılması taktiğini yaygınlaştırdı. Etan Patz, süt kartonunun kaybolduğu ilk çocuk değildi. Ancak özellikle Etan Patz'ın ortadan kaybolması, New York'un çok ötesinde ebeveynlerin ve çocukların dikkatini çekmiş ve süt kutusu kampanyasının ulusal çapta dikkat çekmesini sağlamıştı.
Hatta 1983'te Başkan Reagan, Etan Patz'ın kaçırıldığı gün olan 25 Mayıs'ı "Ulusal Kayıp Çocuklar Günü" olarak belirledi. Onun davası, 1984 yılında Ulusal Kayıp ve İstismara Uğrayan Çocuklar Merkezi'nin (NCMEC) kurulmasına ilham kaynağı oldu.
Pizza kutularında, elektrik faturalarında, alışveriş poşetlerinde, telefon rehberlerinde ve daha pek çok yerde kaybolan çocukların yüzleri görünmeye başladıkça, yeni bir endişe ve şüphe dalgası ülkeyi kasıp kavurdu. Fotoğrafların en büyük etkisi, dünyanın pek çok Amerikalının inandığı gibi mutlu, sağlıklı bir yer olmadığına dair farkındalığın yayılmasıydı. "Yabancı tehlikesi", süt kutularının dokunaklı ve korkutucu birer süs aracı olarak kullanılmasıyla evlerde ve okullarda yaygın bir konu haline geldi.
Ancak Etan Patz'ın gerçek akıbeti bir sır olarak kaldı. Ortadan kaybolmasından 22 yıl sonra ise, 2001 yılında Etan Patz'ın yasal olarak öldüğü ilan edildi.
2012 yılında polis, Etan Patz'ı tanıyan bir tamirci olan Othniel Miller'ın çocuğun ortadan kaybolmasından kısa bir süre sonra beton zemin döktüğünü fark etti. Biraz kazı yaptılar ama yine hiçbir şey bulamadılar. Ancak kazı, davanın medyada yer almasını yeniden alevlendirdi. Birkaç hafta sonra yetkililer, Jose Lopez isimli bir kişiden, Etan Patz'ın ölümünden kayınbiraderi Pedro Hernandez'in sorumlu olduğunu iddia eden bir telefon aldı.
Etan'ın Ölümü Sır Olarak Kaldı
Kayboluşun üzerinden 33 yıl geçtikten sonra polis olayla ilgili ilk tutuklamayı gerçekleştirdi. Ancak delil olarak yalnızca Hernandez'in ifadeleri olduğundan duruşma uzun sürdü.
Savunma ekibi, şu anda 56 yaşında olan Hernandez'in, kurgu ile gerçek arasında ayrım yapmasını zorlaştıran bir akıl hastalığından muzdarip olduğunu savundu. Avukatı jüri üyelerine Hernandez'in IQ'sunun 70 olduğunu hatırlattı ve polisin akıl hastası adamı sorgularken şüpheli taktikler kullandığını öne sürdü.
2015'teki duruşma, bir jüri üyesinin Hernandez'in masum olduğuna inanmasıyla çıkmaza girdi. Ancak 2017 yılında yeniden yargılama yapıldığında jüri ikna oldu. Hernandez, 14 Şubat 2017'de cinayet ve adam kaçırmaktan suçlu bulunmuştu.
38 yıl sonra Etan Patz'ın hikâyesi hiçbir zaman halkın hafızasından tamamen silinmedi. Davanın kapandığı gün insanlar, öldürüldüğü sanılan, artık terk edilmiş olan mağazanın önüne çiçek bıraktı.
