Karbon veya çevre tarifesi şeklinde de kullanılan Eko-tarife, çevreyi korumak ve karbon emisyonlarını azaltmak amacıyla uygulanan bir ticaret kısıtlaması olarak karşımıza çıkar. Söz konusu tarifeler, özellikle büyük karbon ayak izine sahip ürünlerin ithalatında ve ihracatında ek vergiler getirilmesini içerir.
Burada amaç, çevre üzerindeki olumsuz etkileri azaltmak ve daha sürdürülebilir üretim yöntemlerini inşa edebilmektir. Eko-tarifeler, aynı zamanda doğa hususunda daha net ve katı kurallara sahip ülkelerin, daha az çevresel standartlara sahip ülkelerle rekabet etme şansını yukarılara taşımayı da hedefler.
Bilhassa Avrupa Birliği’nin Karbon Sınır Ayarlama Mekanizması, bu tür uygulamalara örnek olarak gösterilebilir. Bu mekanizma, AB içindeki sanayilerin uluslararası düzeyde daha adil rekabet koşullarına erişmesini sağlamak için tasarlanmıştır.
Karbon sınır ayarlama mekanizması, ithal edilen ürünlerin karbon emisyonlarını hesap ederek, bu ürünlere ek maliyetler koyar. Böylece hem ülke ve şirketlerin çevre dostu üretim felsefesini içselleştirmeleri hem de adil olmayan şaftların mümkün olduğunca kaldırılması sağlanır.
Eko-tarifeler, hem çevresel hedefleri desteklemek hem de iktisadi rekabeti düzenlemek bakımından mühim bir araçtır. Fakat bu tarifelerin etkin bir şekilde uygulanabilmesi için uluslararası iş birliği ve standartların ortaya konabilmesi de kritik öneme sahiptir.
