Lynn Fisher, gözyaşlarının farklı duygulara göre değişebileceği hipotezini test etmek amacıyla bir araştırma gerçekleştirdi. Fisher, gözyaşlarını mikroskop altında incelediğinde, değişik duygusal durumlarda akan gözyaşlarının yapılarının birbirinden farklı olduğunu gözlemledi. Bu bulgular, gözyaşlarının sadece fiziksel bir tepki olmadığını, aynı zamanda kimyasal ve yapısal çeşitlilik gösterdiğini ortaya koymaktadır.
Fisher, 100 farklı gözyaşı örneğini inceledikten sonra, her birinin kendine özgü bir yapıya sahip olduğunu belirledi. Örneğin, mutluluk, öfke, acı, kahkaha, doğum ve hatta soğan doğrama gibi durumlarla akan gözyaşları farklı moleküler bileşenler içeriyor. Bu çalışma, gözyaşlarını “gözyaşı topografyası” olarak adlandırarak, her duygusal durumda ortaya çıkan gözyaşlarının benzersiz kimyasal bileşimlerini ortaya koydu.
Joseph Stromberg’in Smithsonian Sanat ve Bilim Üniversitesi’ndeki araştırmalarına göre, gözyaşları üç ana kategoriye ayrılır: Bazal gözyaşları, psişik gözyaşları ve refleks gözyaşları.
Bazal gözyaşları, gözün kornea yüzeyini nemlendirir ve korur. Psişik gözyaşları ise duygusal uyarıcılarla tetiklenir ve ağrı kesici özellikler taşıyan leucine enkephalin gibi protein bazlı hormonlar içerir. Refleks gözyaşları ise, gözlere yabancı cisimler veya tahriş edici maddeler girdiğinde, vücudun savunma mekanizması olarak salgılanır.
Fisher’ın araştırması, gözyaşlarının sadece bir duygusal dışavurumdan ibaret olmadığını, her bir gözyaşı türünün farklı kimyasal bileşikler taşıdığını ve bu bileşiklerin, gözyaşlarının kuruma aşamasında farklı şekillerde kristalleşmesine yol açtığını göstermektedir. Bu bulgular, gözyaşlarının duygusal durumlar, çevresel etkenler ve biyolojik tepkilerle şekillenen karmaşık bir süreç olduğunu ortaya koymaktadır.
