Mevsimler, Dünya'nın ekseninin 23,5 derece eğik olmasıyla doğrudan ilişkilidir. Bu eğiklik, yaz aylarında Kuzey Yarım Küresi'ni güneşe daha dik bir şekilde yönlendirir. Daha basit bir ifadeyle, Dünya'nın bu eğik konumu sayesinde, yaz aylarında Kuzey Yarım Küresi'ne gelen güneş ışıkları daha dik bir açıyla düşer. Güneş ışığının yüzeye daha dik gelmesi, ısının daha fazla emilmesine yol açar. Bu durum, özellikle yaz aylarında sıcaklıkların artmasının nedenidir. Güneş ışığının daha dik gelmesi, tıpkı plajda güneşlenirken öğle saatlerinde vücudumuzun daha hızlı kızarması gibi, yüzeyde daha fazla ısının birikmesine neden olur.
Kış aylarında ise durum tam tersine döner. Güney Yarım Küresi'ne gelen güneş ışınları dik bir açıyla düşmeye başlar, bu da güneyde yaz mevsiminin başlamasına neden olur. Dünyanın bu yarım küresindeki yazlar, kuzeydekilerle kıyaslandığında ışıkların yüzeye daha dik gelmesi nedeniyle daha sıcak olmalıdır. Ancak, her ne kadar güneşe olan mesafe ve Dünya'nın eğikliği bu farkı artırsa da, Güney Yarım Küresi’nin yazları, Kuzey Yarım Küresi'ne oranla daha sıcak olmaz.
Bunun başlıca nedeni, Güney Yarım Küresi'nin büyük bir kısmının okyanuslarla kaplı olmasıdır. Okyanuslar, büyük miktarda ısıyı emme kapasitesine sahip olduğundan, bu bölgelerdeki su kütlesi fazla ısıyı emerek havanın sıcaklık artışını engeller. Bu durumu daha iyi kavrayabilmek için, Güney Yarım Küresi'nin okyanuslarla kaplanmış olması, Kuzey Yarım Küresi'ne göre bu bölgenin ısısını yüzde 0,2 oranında azaltır. Okyanuslar, ışıkların yüzeye daha dik geldiği zamanlarda bile fazla ısıyı emerek bu dengeyi sağlar.
