Pandemi süreciyle birlikte birçok kişi duygusal ve mental olarak zor zamanlar geçirdi. Bu dönemde "Languishing Sendromu" yaygınlaşan bir kavram haline geldi. Bu sendrom, ne tam anlamıyla depresyon ne de tam anlamıyla mutlu olma hali olarak tanımlanabilir. Languishing sendromu, kişinin hayatını anlamlı bulmaması, enerji kaybı ve genel bir memnuniyetsizlik haliyle karakterizedir.
Languishing, kişilerin kendilerini sıkışmış, amaçsız ve umutsuz hissetmeleriyle ilişkilidir. Bu sendromun en belirgin özelliği, kişinin hayatında bir tatminsizlik hissi yaşamasıdır. Günlük rutinler bile kişiye zor ve anlamsız gelebilir. Kişi, işine odaklanmakta zorlanır ve sürekli olarak bir şeylerin eksik olduğunu hisseder.
Pandemi sürecinde evde daha fazla zaman geçirmek, sosyal izolasyon ve belirsizlik, birçok kişide languishing sendromunun ortaya çıkmasına neden oldu. Normalde keyif alınan aktiviteler bile anlamsız ve tatsız gelebilir. Bu durum, iş performansını olumsuz etkileyebilir ve kişinin genel yaşam kalitesini düşürebilir. Aynı zamanda, sosyal ilişkilerde de bir gerileme yaşanabilir. Kişiler, sosyal etkileşimlerden kaçınma eğiliminde olabilir ve arkadaşlarıyla veya aileleriyle bağ kurmakta zorlanabilirler.
Languishing sendromu, fark edilmediği ve yönetilmediği takdirde, uzun vadede daha ciddi mental sağlık sorunlarına yol açabilir. Bu sendromun üstesinden gelmek için bazı stratejiler önerilmektedir. İlk olarak, kişinin kendisine küçük hedefler koyması ve bu hedeflere ulaşmaya çalışması faydalı olabilir. Bu, kişiye bir amaç ve yön duygusu kazandırabilir. Ayrıca, mindfulness ve meditasyon gibi teknikler, kişinin anı yaşamasına ve stresle başa çıkmasına yardımcı olabilir. Sosyal bağlantıları güçlendirmek de önemli bir adımdır. Arkadaşlar ve aileyle zaman geçirmek, kişinin yalnızlık hissini azaltabilir ve genel iyilik halini artırabilir.
