Yapısal işsizlik, iktisadi yapının belirli değişimlere ayak uyduramaması neticesinde meydana gelen bir işsizlik türüdür. Yapısal işsizliği oluşturan koşullar, sermaye stokunun yetersizliği ya da mevcut sermaye yatırımlarının hızla artan nüfusun tamamına iş sağlamaya yetmemesi gibi sebeplerden kaynaklanabilir. Bilhassa hızlı nüfus artışı, mevcut ekonomik yapının yeni iş fırsatları yaratma kapasitesini zorlayarak işsizlik istatistiğini yukarı çekebilir. Yani bu işsizlik türü genel ekonomik yapı ile doğrudan ilişkilidir.
Yapısal işsizlik, sadece sermaye yetersizliğinden değil, aynı zamanda tüketim alışkanlıklarındaki değişimlerden de ortaya çıkabilir. Toplumda yeni tüketim alışkanlıklarının oluşması, mevcut üretim sistemlerinin işlevsizleşmesine neden olabilir. Bu durumda, eski üretim modellerine dayanan iş kollarında çalışanlar, yeni koşullara adapte olamama riskiyle karşı karşıya kalır ve işsizlik yaşanabilir.
Yapısal işsizlik, genellikle uzun vadeli bir sorun olarak görülür ve ekonomik büyümenin sürdürülebilirliği açısından büyük bir engel teşkil eder. Bu tür işsizlikle mücadele etmek, sadece istihdam olanakları sağlamakla değil, aynı zamanda iş gücünün yeteneklerini ve becerilerini yeni ekonomik koşullara uyum sağlayacak şekilde geliştirmekle mümkündür. Eğitim, yeniden beceri kazandırma programları ve yenilikçi ekonomik politikalar, yapısal işsizliği azaltmada önemli rol oynar.
Bu işsizlik türü, büyük ölçüde ekonominin ve çalışanların değişen koşullara adapte olma yeteneğinin bir sınavı olarak karşımıza çıkar. Bu nedenle de hem makro hem de mikro düzeyde teknolojinin ve çağın gereklilikleri mümkün olduğunca yakından takip edilmeli ve büyük bir dönüşüm söz konusu olduğunda hantal değil hızlı bir uyum süreci içine girilmelidir.
