Yağmur TEMİZ'in 7 Ocak 2024 tarihli yazısı: Amasyaca Konuşmak
Amasya’dan giden Amasya’yı özlermiş derlerdi, inanmazdım…
Her yerin kendine özgü bir konuşma şekli var.
Ankara’ya okumaya geldiğim ilk yıllar gerçekten ufak çaplı bir kültür şoku yaşamıştım.
Etrafımdaki “Angaralılar” sürekli “la bebe” diye gezince, kendimi arada “la bebe” derken buluyordum. Üstelik dolmuşların ışıltılı dünyasından etkilenmemek de elde değildi…
Ankara’dayken “Ankaraca”, Amasya’dayken de “Amasyaca” konuşuyorum. Bunu gerçekten çevremdekilerden duyuyorum.
Amasya’ya gidip Ankara’ya geldiğimde “dur heriii” dediğimde arkadaşlarım bana boş boş bakıyor.
Peki, siz daha önce “heri” kelimesini duydunuz mu?
“Nasıl ya? Nasıl bilmezsiniz bu kelimeyi” dediğimde deliymişim gibi bakıyorlar. Ben doğduğumdan beri aşinayım o kelimeye ama başka yerdekiler bilmiyor ki.
Dedim ya. Her yerin kendine özgü bir şeyleri var işte.
Üniversite’den Konyalı bir arkadaşımla sınıfta otururken şu diyalog geçti aramızda:
-Erindim şu an gelemem yanına.
-Yağmur o ne?
-Nasıl ya! Bunu da bilirsin “erindim, üşendim, halim yok” bu anlamda.
Konyalı arkadaşım ilk defa duyduğunu söyledi. İlk defa...
Bir Konyalı ve bir Amasyalının başkentte şok yaşadığı anlar…
Gören de beni kuş dili konuşuyorum sanacak. Öyle bir muhabbetteyiz. Oldukça keyifli çünkü o da bana Konya’da kullanılan ve benim ilk defa duyduğum kelimelerden bahsetti.
Biz Konya’da alt geçit demeyiz “battı çıktı” deriz dedi.
“Nasıl yani? Yemek ismi gibi değişikmiş” dedim. “Sizdeki heri kelimesi gibi düşün” dedi. Sustum…
Bunun gibi daha anlatacağım çok tatlı anılarım var aslında.
Amasya’da sık kullanılan bazı kelimeleri paylaşmadan edemeyeceğim…
Heri – hadi canım sende (Aman heri dersek anlayın ki “aman be” gibi diyoruz)
Ahanda – burada
Bidıkım-az bir lokma
Eccük-biraz
Elleğam-galiba
Pirpirim-semizotu
Zımzık-yumruk
