R. Bülend KIRMACI'nın 16 Temmuz 2024 tarihli yazısı: Vefa
İnsanı insan yapan vefa duygusudur.
Vefa, yüce gönüllü ve idraki gelişkin insanlar için geçerli bir haslettir.
Bu duyguya sahip olmayanların benim indimde ve çok daha önemlisi yüce Tanrının gözünde beş kuruş değeri olmasa gerekir.
Vefasız mahluklar, tuvalet kağıdı gibi kullan at mertebesinde takvim yapraklarını doldurur.
Havanın oksijenini boşa tüketir, o mahluklar, gerçekte hiçbir iz bırakmadan defolup giderler bu hayattan...
Bu evrende yalnız yaşamıyoruz.
Her birimiz diğerimize muhtacız.
Lakin, kim kime ne zaman ne oranda yarar sağlar, bu belli olmaz.
Eğer, bir zor günde, bir zorlu dönemde, elimizden tutan, derdimize derman olmaya çalışan, bizi iyilik, doğruluk, güzellik yolunda yüreklerinden ve destekleyen bir insan varsa; inanın dostlarım bu dünyanın en büyük kazanımıdır.
Kuşkusuz veren al, elen kadar değerlidir.
Bizler de kendimize yapılmasını istediklerimizi başkasına yapacak tıynette isek; dost ve arkadaşlarımıza aynı şeklide vefalı davranırız.
Hayat kısa, ömür çetrefil, ilişkiler karmaşık, değer yargıları esnek...
Ancak tüm kültür ve dinlerde sadakat, sır tutma, zor günde yardıma koşma ve bu konuda kendini adı konulmamış bir insanı yasayla bağlı sayma; değişmez bir gerçek.
Vefa... Bence en yüce duygudur...
Vefalı dostları olan en büyük servetin, en güçlü kalenin, en geçerli korunak ve dayanakların sahibidir.
Geriye dönüp bakıyorum da...
Kendimle en çok vefalı bir insan olduğum kadar övünüyorum.
Bir tek vefalı dostu bin varlığa değişmem.
Burada vefalı dost ve arkadaşlarımı ve büyüklerimi saygıyla, sevgiyle yad ediyorum.
Onlar kim olduklarını gayet iyi biliyorlar...
Hayat onlarla her zorluğa katlanmayı ve her sevinci paylaşmayı nasip ettikçe, anlam ve değer kazanıyor.
Siz siz olun değerli okurlarım, bir vefalı dostu bütün bir dünyaya değişmeyin.
