EYLEM ESEN ARABACI'nın 21 Ekim 2023 tarihli yazısı: Ahmet Erhan: Akdenizin Hüzünlü Çocuğu
Şiir seven insanların kalbine dokunan, hüzünlü dokunuşu ve naif kalbiyle içimizi ısıtan, kalpte derin izler bırakan bir şairdir Ahmet Erhan. Mersin’de doğan, Akdeniz’in sıcaklığını kalbine dolduran biri. Adı belki çok duyulmaz edebiyat camiasında ama etkisi çok büyük biri bence. Yazdığı şiirlerin naifliği, benim kalbimi bu yazıyı yazarken dahi ısıtıyor.
Hakkında bir şey yazdığım için onur ve mutluluk da duyuyorum.
Hele bir şiiri vardır ki, benim yazarken bile gözlerimi doldurur:
“Anne ben geldim, üstüm başım
Uzak yolların tozlarıyla perişan
Çoktan paralandı ördüğün kazak
Üzerinde yeşil nakışlar olan
Anne ben geldim, yoruldum artık
Her yolağzında kendime rastlamaktan
Hep acılı, sarhoş ve sarsak
Şiirler çırpıştıran bi adam
Kurumuş kuyunun suyu, incirin
sütü çoktan çekilmiş
Bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi
Ayrık otları, dikenler bürümüş
Kapıdaki çıngırak kararmış nemden
Atnalı ve sarmısak duruyor ama
Oğlum, mektup yaz diyen
Sesin hala kulaklarımda
Anne ben geldim, ağdaki balık
Bardaktaki su kadar umarsızım
Dizlerin duruyor mu başımı koyacak?
Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın…”
Bu şiirin ben de hissettirdiği, ailemle kurulan bağlara ve abime dayalı, şimdi oraya girmeyelim tabii...
Akdeniz’in mavisi, hüzün kokan rüzgarlarıyla bütünleşen Ahmet Erhan, benim için bozkırda kalbimde açan bir çiçeğe karşılık gelir. İyi ki geçmişsin bu dünyadan Ahmet Erhan…
Kendi tabirinle, ölmeyecek kadar yaralısın halbuki!
